ainda chegada a quenda de entender; ainda no intre de tentar suxetarse á tosca e prosaica realidade; ainda nese intre, nin o mais grandes dos solpores será quen de facerche romper o desexo de que unha risa, solo certa risa, encha teus oidos; de que uns ollos, solo certos ollos, che invadan as pupilas;
ainda no intre de non deber pedir o que non pode ser....ainda nese intre de cobiza...
No hay comentarios:
Publicar un comentario